گروهی از جانوران چند ماه از سال را در خواب زمستانی می گذرانند این گروه در فصل زمستان، زمانی که سطح زمین همه جا از برف پوشیده شده، به خواب می روند در چنین شرایطی دسترسی این جانوران به مواد غذایی مورد نیاز، عملاً غیر ممکن و یا بسیار مشکل می شود . به خواب زمستانی رفتن جانوران، در حقیقت تطبیق دادن خود با شرایط محیط زیست است.

اگر این جانوران به خواب زمستانی نروند به علت عدم دسترسی به مواد غذایی مصرفی و یا به سبب سرمای سخت زمستانی «احتمالاً» تلف گردیده و از بین خواهند رفت.

جانورانی که به خواب زمستانی می روند برای این که به زندگی خود ادامه دهند، اولاً فعالیت های بدنشان به حداقل ممکنه می رسد ثانیاً از ذخیره موجود بدنشان استفاده می نمایند. مثلاً «موش خرمایی کوهی» را مثال می زنیم: در دوران خواب زمستانی ضربان قلب موش خرمای کوهی از ۱۴۰ بار در دقیقه به دو یا سه بار در دقیقه کاهش پیدا می کند دفعات تنفس از۲۵ بار در دقیقهیک تا دو بار و درجه حرارات بدن از ۳۸ درجه به ۱۰ درجه سانتیگراد می رسد .

معمولاً این جانور در اواسط فرودین یا اوایل اردیبهشت در حالی که کاهش وزن پیدا کرده و بسیار لاغر و ضعیف شده، از خواب زمستانی بیدار می شود. جالب اینجاست که با وجود لاغری، بسیار فعال و چابک هستند.