"وطن به بیدگل اما کسی ندیده صباحی

به دست شاخه گل یا به فرق سایه بیدم"

حاجی سلیمان صباحی ، در شمار گویندگانیست که بعد از روزگار صفویه ، لزوم پیروی از شیوه ی سرایندگان متقدم را شعار شاعری خویش کردند و بدین صورت کوشیدند تا با هرج و مرجی که رفته رفته در سبک هندی پدیدار آمده و شعر دلاویز فارسی را از مسیر مطلوب خود خارج کرده بود ، به مبارزه برخیزند .

صباحی خود در قطعه ای که به عنوان شاعر همزمان همفکر خود رفیق اصفهانی سروده و در بخش مقطعات اشعار او دیده می شود ، به پیروی خویش و گروه همداستان خویش از طرز گویندگان پیشین اشارت می کند و می گوید : بود طریقه ی ما اقتصاد استادان ... و منظور وی از استادان شاعران بزرگ متقدم است .

زادگاه صباحی ، قریه بیدگل ، از روستاهای شهرستان کاشان است که در 12 کیلومتری شمال خاوری شهر کاشان واقع شده و نیز در همین روستا جهان را بدرود گفته و به خاک سپرده شده است .

تاریخ ولادت وی به درستی معلوم نیست . خود نیز در اشعارش اشارتی بدان نمی کند ، همچنانکه زمان در گذشت او هم نامشخص است و تنها می توان گفت که درگذشت او در اوایل سلطنت فتحعلی شاه قاجار روی داده است .

صباحی در سالهای جوانی به زیارت بیت الله نایل شده و چنانکه آثارش پیداست ، روزگاری نیز در شهر شیراز مقیم بوده است . ظاهرا بقیت عمر خود را به جز سفرهای کوتاه زمان ، در شهر کاشان و در روستای بیدگل زادگاه خویش گذرانیده و به کار کشاورزی امر معیشت خود را هموار کرده است .

از حوادث رقت انگیز زندگی وی ، سانحه ی زمین لرزه ی هول آور کاشان به سال 1196 هجری قمریست که بر اثر آن شاعر ، عائله خویش را از دست می دهد و حاصل این فاجعه ، ترکیب بند تأثر آوری است که وی به مرثیت عزیزان از دست داده ی خود به یادگار گذاشته است .

نظرات شما عزیزان: